چون گل نو رسته بگریخت زلب خنده گریخت

عالمی در حیرت افتاد چو آن بنده گریخت

بر دماغ دل من هیچ سخن گُل نشو د

انجمن زان نبود شاد سر ا ینده گریخت

وای بحال باغبان تخمی زگُل کِشت خار شد

حال او درهم و برهم ، هم آینده گریخت

مشکل ما چقدر سخت و که لاینحل شد

شاهد و قاضی و انگار که پرونده گریخت

وه چه دوران سیاهیست که سنگ گِل میشود

شیر نر ماده صفت شد سر افگنده گریخت

آن یکی مست ِ خر ا بات مجلس آرای ما

از در میکده امشب سر میده گریخت

تو مپندار که فر شته یی خالی ز گنه

صدقدم عقل تو هم کاست فریبنده گریخت

به تماشا منشین تنویر درین صحنه ی تار

یا نبودی شاهدی آن که بیننده گریخت

-----------

اصغر تنویر